Δημιουργική γραφή κατά την διάρκεια του Ποιητικού Καφενείου
Ώ της ψυχής μου νάμα, χαμένο θύεστον
που ρέει στις φλέβες της επιλογής, σε σάρκα του
ονείρου
ώ της ψυχής μου πόνος, σε θάνατου το διάβα
που καρτερούν σε ατραπό μαινάδες κι ερινύες
πώς να ξεχάσω, πώς να ξαποστάσω.
Μακρύς ο δρόμος δύσβατος, και ματωμένα απόσκια
με κυνηγούν σαν τα θεριά, απόκοσμες σειρήνες
που στέφουν μ’ άκανθους την ερημιά, του παρελθόντος
απραξίες
το Θείο κάλεσμα ζητώ, λύτρωση απ’ τις οδύνες.
Έλεος, έλεος, σ’ αγγέλων ψαλμωδίες
το άγιο φως της κάθαρσης με δέος το αγγίζω
ώ ψυχή μου, αν το αξίζω….
για να ξεχάσω, για να ξαποστάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου