Εγκεφαλική Θλάση

                                        Παναγιώτης Λάκκας

Τυφλά χαμογελάς κι εκλιπαρείς ως τι...

ηθικέ εκκολαπτόμενε παράλυτε

γυμνός στις απαντήσεις της συνείδησης βαδίζεις και αναζητείς τη φυλακή

εκείνη που σου προσέφεραν τα χρήσιμα δελτία της κοινωνίας αγαπητέ...

βιασμένος, συναντάς την αιμορροούσα παρθενόμορφη ψυχή σου, μα αγνοείς.

Κορμιά απολιθωμένα κοντοστέκονται στο διάβα σου οι άκαρπες ημέρες

θεοί από μηχανής δεν κατευθύνουν πια τους ήρωες του σήμερα

και μάσκα δεν έχεις να γυρνάς στο καρναβάλι το πιστευτό της κοινωνίας...

βυθίζεσαι στα φάρμακα της θέλησης των άρρωστων παθών σου.

Θυμάσαι πως ζητούσες να υψωθεί της επαναστάσεως το λάβαρο;... ο καναπές βαρύς

εδώ δε σε ρωτούν πια για το αύριο, στοχευμένοι τρομοκράτες οι ονειροπόλοι

μασάς τη πνευματική σου αλυσίδα και τι φτύνεις;... μαρτυρίες αγανάκτησης.

Βουβός αφηγητής της περιβόητης ζωής σου, αναγκασμένος και μονάχος.

Γυρεύεις των δαχτύλων τους ψυθίρους

για το βάπτισμα αυτό του εξαγνισμού μα πως..

αγγίζεις των θαυμάτων τη χαρά αν το παράθυρο ανοιχτό στις καταιγίδες το 'χεις

και στέκεις με το χέρι  σ' ουρανό ταξιδεμένο απ' το πρώτο της ελπίδας κελάηδημα

αφύπνιση καλείς... μα όχι εσύ κάποιος άλλος…

που δεν έχει την εγκεφαλική σου θλάση.