Γιατί

                     Παναγιώτης Άγγελος

Ατέλειωτη νύχτα, πίσσα σκοτάδι

να η αγάπη πάλι φεύγει μακριά,

κάπου εκεί κάτω την βρίσκει,

παρέα με τον πρόστυχο τον Άδη.

Φωνές  κραυγές και ουρλιαχτά

μαριονέτες προσεύχονται σε οθόνες,

να γελάσω τάχα; να κρατήσω σιγή;

πέθανα σήμερα ξανά... Άστα, πίσω αυτά...

Παράνοια, διακοπές, δάνεια, μήπως και υπερβάλω...

Πνιγμένα τα ψάρια μέσα στο νερό

και στην στεριά, βαδίζουν γερασμένες οι γοργόνες

γιατί αυτό; γιατί εκείνο; γιατί το άλλο;

Μείνε, σήκω, κάτσε, φάε, κοιμήσου μαζί σου.

Κολύμπα σε βούρκο από χρυσό  απλά νομίζοντας.

Κάψε την μίζερη ψυχή σου μπορείς, ο αναπτήρας δίπλα σου

η Λίλιθ απόψε σημάδι αφήνει πάνω στο κορμί σου.

Όπλο δίχως σφαίρες κι όμως, κείτονται νεκροί

τους βλέπω... είναι αστείο αλλά δακρύζω...

Θεού αφ' υψηλού αδράνεια μέχρι δευτέρα παρουσία

Κάνω τον σταυρό μου, πιστεύω η όχι, κλαίω, γελάω,

καλημέρα πια, χωρίς γιατί.