Ευχή

            Ντία Κόμβου

Ευχή μικρή, δειλή σαν προσμονή

στο είναι μου κρυφά καραδοκεί,

στο πρόσωπό μου αντανακλά

φλόγες στιλπνές σαν προσευχές.

Ανάσες κομμένες χλιαρές

που με ζεσταίνουν κι έπειτα…

έπειτα ξέπνοα ανεβαίνουν στα βλέφαρα και τα φιλούν.

Κεντούν κλέφτες ονείρων

κρεμασμένοι σε περβάζια παραθύρων,

δίχως σχοινιά οι ευχές μπορούν να κρεμαστούν

χρωματιστά στολίδια σε δέντρο Χριστουγέννων

και της κορφής το πεφταστέρι,

σαν δάκρυ που κυλά ως τις ρίζες

απαλά ακούει την προσευχή μου.

Νάρκη ειρήνης, έκρηξη η ευχή μου.