Ελένη Λαζαρίδου
Κι αν σε φρόντιζαν νύφες
του γαλάζιου
κι αν πέταγες σαν άνεμος μες την ουράνια σφαίρα
ήλιος κι
αν σε φώτιζε την πρώτη την αυγή
άνοιξη δεν μπόρεσες να φέρεις στην ψυχή.
Μονάχη έγνοια σου, τα υλικά αγαθά
ξερά κλαδιά οι σκέψεις σου ξανά μες το δρολάπι
κι αναζητάς μιαν άνοιξη μέσα στη καρδιά
όταν σβησμένα είναι, τα φώτα κι η αγάπη.
Κι αν γκρεμιστούν, τα τείχη της φυλακής σου
κι ανοίξουν διάπλατα πύλες στην καρδιά,
αν δεν φωτίσεις με αγάπη την ψυχή σου
ποτέ δεν θα ‘βρεις άνοιξη, στη βαρυχειμωνιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου