Εγώ ο εχθρός μου

             Βαγγέλης Γουργουλιάνης

Περνώ στιγμές κι απόψε...γεμάτες τόσο πόνο

νιώθω σαν το κερί... σιγά σιγά να λιώνω.

Νομίζω πως ξεγέλασα τις σκέψεις μου κι απόψε,

τα αισθήματά μου έθαψα, κάπου καλά κρυμμένα.

Στιγμές υπήρχανε, που έπειθα κι εμένα,

ξεχνούσα πως... μια φωτιά ξαναγεννιέται κι απ’ τα αποκαΐδια

Πάλευα με το δαίμονα του εαυτού του ίδιου,

αντιμέτωπος με τις χειρότερες του εαυτού απειλές μου.

Με ψέματα με γέμιζα και με παραπλανούσα

Δόλια λόγια ξεστομούσα κι όμως αλλά υπονοούσα

Κομμάτια παζλ μοιάζουνε  του εαυτού η πλάνες

Συλλέγονται εύκολα μα δύσκολα  ξεχνιούνται.

Γι’ αυτο κι άφησα το δαίμονα, να βγάλει τις φωτιές του,

τον κοίταξα κατάματα κι από τις δυο πλευρές του.

Την αλήθεια αναγνώρισα που κρύβω μες στα στήθια,

σε μιαν άκρη τον παράτησα και ζω στα παραμύθια.