Εγκεφαλική Θλάση

   Άννα Μαρία Τσικρικώνη Κατσαρού

                            Διονυσιακή Σάτιρα / δεκαπεντασύλλαβη

Θηλάζαμε την τρέλα τους κι ήμασταν μικρά παιδιά,

κοιτάζαμε τον διπλανό μας και βλέπαμε λαδιά 

παραμύθια μας ποτίζανε μ’ αθρόα πονηριά,

μα και τ’ αθώα τα παιχνίδια μας, είχαν μια «ζαριά».    

Πηγαίναμε σχολείο, και ήταν σαν μία φυλακή,    

για να γίνουμε στο μέλλον και πολίτες μαλθακοί,

τα «πρέπει» τους μαθαίναμε, ωσάν τους κουρδισμένους  

δεν θέλανε τη σκέψη μας, δομούσαν τρελαμένους.

Στρατεύανε τα νιάτα μας, στον αβδηριτισμό τους

και τα μεθούσαν με σκοπό, στον απανθρωπισμό τους

κι εικόνες σαν πλουμίζανε, τα μάτια μας με βία 

τη τέχνη φτιάξαν μόδα τους, σα μιαν εργολαβία.

Μ’ ελευθερία λάβαρο, σοφίσματα ποιούσαν 

κι’ ασυδοσία έπλεκαν στις λέξεις που μιλούσαν

δημαγωγίες κράζανε,  για την δημοκρατία

κι ενώ στ’ αλήθεια ευνοούν, μια χώρα μ’ αναρχία.

Αμφίσημα μηνύματα, στοχεύουν στο μυαλό μας

και διφορούμενοι χρησμοί, πλανεύουν το «καλό» μας.

Με τα ραπίσματα αυτά, θρηνώ τον λογισμό μας

στο νου η θλάση κι έγινε για τον αφανισμό μας.