Χρήστος Καρανίκας
Γιατί
γαρίφαλα πετούν και πιάτα σπαν στις πίστες,
για ένα τόπι σφάζονται κι όλο τον κόσμο καίνε;
Γιατί
συνέχεια κυνηγούν πολύ φαΐ και πιόμα,
κι’ ο πισινός τους τρώγετε για γλέντι
και για ξάπλα;
Γιατί
υποδουλώνονται για μια εβδομάδα λούσα;
Μόνοι τους το διαλέγουνε αλλά σε άλλους κλαίνε.
Γιατί
όλα αυτά στο dna μέσα
τους λες πως έχουν,
και μ’ αυτό δικαιολογούν τις αυνανίες που κάνουν.
Γιατί
μέσα σ’έ να κουτί την ευτυχία βλέπουν,
υπνωτισμένοι μια ζωή, μες την αρρώστια ζούνε;
Γιατί
προς την κατάντια τους, στέλνουν και τα παιδιά τους;
Καλωσορίζουν την βρομιά μες τον παρθένο νου τους.
Γιατί
πανικοβάλλονται ότι κάτι βρωμάει;
Σε ψυχολόγους τρέχουνε, το μυαλό τους να γιάνουν.
Γιατί
άραγε η κόρη τους, να βγήκε μία πόρνη,
κι’ ο γιόκας τους με δώδεκα, πόντους να κάνει πιάτσα;
Γιατί λοιπόν,
πες μου γιατί τώρα να κλαίγονται όλοι,
και τη ζωή να βλασφημούν, ότι δεν είχαν τύχη;
Γιατί
λοιπών, πες μου γιατί… γιατί φωνάζουν όλοι;
Ειν’ άξιοι της μοίρας τους, δεν τους λυπάμαι διόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου