Ευχή

Βαγγέλης Γουργουλιάνης

Αντίκρισα ευχές να κυλούν απ’ τα μάτια ενός παιδιού μικρού.

Είδα κατάματα, τη ζωή να μου σιγοψυθιρίζει πως...

πως το δάκρυ είναι η ελπίδα μιας χαμένης ευτυχίας.

Άγγελος μικρός μου άφησε στα χέρια,

τις λιγοστές που του απέμειναν ...

και μου έδειξε της ελπίδας την αέναη παρουσία.

Πάρε μου’ πε τούτες τις ευχές,  και κάντες

αναμνήσεις για να σου θυμίζουν,

πώς κραδαίνουν οι στιγμές και πως,

τα μάτια πλησμόνουν με μυριάδες αστέρια

και τα βλέφαρα, γίνονται ακτές του ουράνιου θόλου.

Τώρα, κάπου μεταξύ ιερής σιωπής και γλυκού ύπνου,

γίνεσαι ήλιος που... με φως στιλβώνεις ,

τις καρδιές των ανθρώπων.