Σε μια βαλίτσα τα όνειρά μου

                  Κυριάκος Κυτούδης

Σε μια βαλίτσα τελικά θα βάλω τα όνειρά μου

και θα την πάω το πρωί σ’ έναν σταθμό του τρένου,

πάνω σε ράγες να κυλά, σε μιας οδού παρθένου

κουράστηκα ν’ αναζητώ, στ’ αστέρια τη χαρά μου.

Πολλοί οι δρόμοι τ’ ουρανού, πολλά και τα φεγγάρια

ψάχνω Θεό να βρω στο μπλε μα μόνο οι ενοχές μου,

στον πηγαιμό δεν βρέθηκαν και τ’ αετίσια χνάρια

αναζητώ στιγμές ζωής μα, πολλές οι εποχές μου.

Μέρες Μαγιού κι αν έψαξα γεμάτες δυοσμαρίνες

και πρωινά σε Κυριακές να τρέξω μ’ Ερινύες,

όμως, απέραντη η μοναξιά, σα νιώθουν οι μαρίνες

νόστος όταν δεν γίνεται, κι είναι οι νύχτες κρύες.

Ας μπούν σε ράγες τελικά και τάξη η αταξία

ταξίδι απάνεμο ας βρουν μακριά απ’ τη φθορά μου,

ίσως… χωρίς εμένα ίσως να βρούνε ησυχία

σε μια βαλίτσα τελικά, θα βάλω τα όνειρά μου.