Κείμενο

Το ποιητικό καφενείο, δραστηριοποιείται στα πλαίσια της ποίησης της Διεθνούς Ακαδημίας Τέχνης που στεγάζεται στον Πολυχώρο Τέχνης του Ωδείου Φουντούλη. Το τμήμα ποίησης, διοργανώνει έναν κύκλο συναντήσεων ποιητών και φίλων της ποίησης με τίτλο: ΄΄Ποιητικό Καφενείο΄΄. Οι συναντήσεις γίνονται κάθε Πέμπτη στις 8 μμ, σε μια φιλική ατμόσφαιρα στον Πολυχώρο Τέχνης ( Αντωνοπούλου 17, Βόλος), με είσοδο ελεύθερη. Στο πρόγραμμα του Ποιητικού Καφενείου και γενικότερα του τμήματος ποίησης περιλαμβάνονται: - Συζητήσεις σε θέματα ποίησης, ( τέχνες, είδη, στιχουργικές μορφές κ.α) - Αφιερώματα σε παλιούς και νέους ποιητές - Παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών - Μελοποιημένη ποίηση καθώς και άλλες ακόμη δραστηριότητες.

Τις συζητήσεις και τις εκδηλώσεις συντονίζει ο ποιητής Κυριάκος Κυτούδης, καθηγητής του Τμήματος Ποίησης του Πολυχώρου Τέχνης και της International Art Academy. « Στα πλαίσια του Ποιητικού Καφενείου, γίνεται και δημιουργική γραφή στην ποίηση με ένα θέμα…. και πολλές εκδοχές. Αυτά τα ποιήματα είναι που παρουσιάζονται σ’ αυτόν τον ιστότοπο, όπως και άλλες ακόμη δραστηριότητες του τμήματος ποίησης.

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Τι όμορφα που μοιάζεις


Κυριάκος Κυτούδης


Τι όμορφα που μοιάζεις,
σαν τα ριπίδια του γαλάζιου στων αστεριών τα στέκια
σαν τους ροδαμούς του φεγγαριού ντυμένο με φιλύρα
σαν χρυσό μοιάζεις στημόνι που γνέθουν οι Ευμενίδες
στους αγγέλους που ξυπνούν κι αμέσως παίζουν λύρα.

Τι όμορφα που μοιάζεις,
σαν τ’ αειπάρθενα νερά ανθοστόλιστης κρυφής αυλής
σαν γλυκιά προτωλιαλιά μιας αηδονούσας καλημέρας
μοιάζεις...σαν αλικόπλαστη μορφή σε γύρω μελισσών
 μέλι σα γνέθουν οι βασίλισσες στο πέρασμα της μέρας.

Τι όμορφα που μοιάζεις,
σαν προσευχή απάνεμη… μες τους τρελούς βοριάδες
σαν την γλυκιά την προσμονή ενός μικρού χελιδονιού
σαν την ευχή…..  μιας μαργαρίτας με όνειρα χιλιάδες
 κι άγιο κρασί ενός μπρούσκου…. από άρωμα φιλιού.

Τι όμορφα που μοιάζεις,
σαν ένα ηλιοτράγουδο σε πληγωμένα μέρη και ανήλια
σαν την πρωτόλευκη την Πούλια, σε ουρανού αγνάντι
 και σαν, σαν χρυσοκέντητος ανθός μελίχαρα τα χείλια
 σε χώμα αδιάβατο και λάβρο, να μοιάζεις σε διαμάντι.

Τι όμορφα που μοιάζεις,
και μοιάζει όλος ο κόσμος μου γιασεμομύριστο φιλί
χάρη σε σένα... τα όνειρά μου έχουν πάντα ανατολή
μπορεί για όλον τον κόσμο εσύ,  απλά να είσαι κάτι
όμως για μένα αυτό το κάτι είναι όλος ο κόσμος μου
και νιώθω….  σε πρωτόγνωρα φεγγάρια πως βαδίζω
δεν θέλω όμως, να ‘σαι δίπλα μου επειδή με αγαπάς
αλλά αυτή σου την αγάπη,  θέλω απλά να την αξίζω.
Τι όμορφα που μοιάζεις.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου