Τι όμορφα που μοιάζεις

            Βαγγέλης Γουργουλιάνης

Τί όμορφα που μοιάζεις, σαν έναν ψίθυρο στο αφτί

που με γεμίζει άρωμα γαρδένιας και με λούζει,

με λευκό, σε αποχρώσεις πράσινες.

Τραντάζω το δέντρο μου, σβήνοντας...

το ακαθόριστο να πάρω σχήμα από τριφύλλι

δαγκώνοντας τα χείλια μου.

Τί όμορφα που μοιάζεις, σαν χτίζω με μολύβι...

εσένα, σαν έναν κόσμο καινούργιο.

Θ’ ανακατέψω χρώματα, το’ να μέσα στο άλλο...

όχι με αίμα δανεικό της καρδιάς, αλλά με χάδι γιατρικό,

με φιλί μεθυστικό...εκείνο που αφήνει στο στόμα,

γεύση από κανέλα και δυόσμο, με νότες που...

χαϊδεύουν θάλασσες του κορμιού

και πάντα φυλάνε μια νύχτα για το τέλος.