Θυσία

                   Βαγγέλης Γουργουλιάνης

Στου φεγγαριού σε αντικρίζω, το πρόσωπο που κλαίει

και στα μεγάλα των παιδιών τα τρομαγμένα μάτια,

στη φωτιά σε αντικρίζω και στους θρήνους των ανθρώπων,

στων αθώων τις καρδιές που φύγανε για πάντα.

Σε βλέπω μέσα σε καπνούς από καμένες δάφνες

μέσα στης εκκλησίας τα θυμιατά

και μέσα στο αίμα εκείνων που πάτησαν την ιερή ετούτη γη.

Βλέπω να στέκεσαι σε πικραμένα χείλη

και στων στρατιωτών τους τάφους, στ’ άσπρα τους τα κρίνα

ν’ ανθίζεις, λουλούδι κατακόκκινο απ’ τις στάχτες,

στις εκκλησιές ν’ αγωνιάς το χάραμα να φτάσει.

Σε βλέπω μέσα στις ματιές που με ελπίδα νεύουν

και στων ανθρώπων τις καρδιές που ακόμα αιμορραγούνε,

σε βλέπω μέσα στις ψυχές που σ’ ουρανούς χορεύουν

και στων αγγέλων τις φωνές που πάντα θα σε υμνούνε…