Έσσεται ήμαρ

Κυριάκος Κυτούδης

Στροφές με 1^Ο και 4^Ο στίχο: Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος

και 2^Ο  με 3^Ο στίχο: Δακτυλικός δεκασύλλαβος.

Θα φτάσει η αγιοστόλιστη κι η μέρα ευλογημένη

τ’ άστρα θα πλέκουν χρυσά τα μαλλιά

κάστρα σημαίες θα έχουν ψηλά

θα βγει εκείνος ο χρησμός κι εκείνη η ειμαρμένη.

Μαντεία των Δελφών ξανά θα γεννηθούν και πάλι

Σίβυλλες δάφνες και άσπροι αετοί

πάνω θα τρέχουν σ’ ολόλευκη γη

και θα ‘βρει απάγκιο τ’ όνειρο γλυκό το προσκεφάλι.

Κι ο Φοίβος ο Απόλλωνας εδώ θε να στεριώσει

σε Παρθενώνες ψηλά θε να ζει

με τους Ολύμπιους θα ‘ναι μαζί

στο βράχο πάνω μήνυμα απ’ την αρχή θα δώσει.

Οι λέξεις θα ‘ρχονται βροχή κι η ιστορία νάμα

σύννεφα θα ‘χουνε πάλι γιορτή

κάποια φεγγάρια και πάλι αφορμή

θα έχουν να φωτίζουνε απ’ την αρχή το θάμα.

Θα υψωθούνε εκκλησιές και θέατρα μεγάλα

πάλι Επίδαυροι θα ‘χουν ζωή

πάλι Επίκουροι θα ‘ναι εκεί

και θα γιορτάζουνε μαζί της γεννησιάς το γάλα.

Καμπάνες θα ηχούν γλυκά σ’ εσπερινούς με μύρο

χούφτες λιβάνι και φως των κεριών

σαν μυστικές δοξασίες καιρών

σ’ αγιόκλημα ο Διόνυσος και τα παιδιά  τριγύρω.

Θα λένε λέξεις ιερές και προσευχές αγγέλων

ύμνους θα κάνουν ξανά σε θεούς

πάλι σημάδια σε κάποιους ναούς

θα γράψουν λέξεις ιερές για αιώνιο το μέλλον.

Θα πλέξουν τ’ άστρα αρμαθιά και σαν χρυσό βραχιόλι

κέντημα θα ‘ναι ενός μυστικού

κέρασμα κάποιου ωραίου αετού

να βρει το γαλανό σκιά και στη φωλιά προσφώλι.

Θα πάρουν απ’ τον πόρφυρα το χρώμα του απ’ τα μάτια

άγιο στημόνι χρυσός αργαλειός

πάλι θα γίνει δεν γίνεται αλλιώς

ριχτάρια να ‘χει ο ουρανός με δίχως του κεσάτια.

Και ύστερα σε θημωνιές σιμά θε να γλεντάμε

θέρισμα θα ‘χουμε άγιους καρπούς

και Περβολάρης μας θα ‘ναι ο νους

που λέξεις θα φυτεύουμε κι ιδέες θα κεντάμε.

Θα γεννηθούν ξανά σοφοί και ποιητές μεγάλοι

ήρωες πάλι αγγέλων θεών

μιας ιστορίας υμών και ημών

η γλώσσα η ελληνική παγκόσμια αγκάλη.

Θα φτιάξουμε απ’ την αρχή καινούργιους Παρθενώνες

χάραγμα θα ‘χουνε γλώσσα και νου

το μυστικό κι αριθμούς του θεού

γεννήτορας η γλώσσα μας, που θα γεννά αιώνες.