Οβίδια μεταμόρφωση

Κατερίνα Γερογιάννη

Μεταξένιες γραβάτες με δόντια αιχμηρά

πώς κάθονται άνετα, βελούδο οι θέσεις
στου δίκαιου τα δώματα, δήμου τον χώρο

και λένε πώς λόγια αιχμηρά.

Κραυγές θαυμασμού, ζήτω και μπράβο

τα χέρια του κόσμου απλωμένα επάνω

στις μαύρες γραβάτες που δίνουν τις χάρες

φαί, προστασία, οι του έθνους τρομάρες.

Τις νύχτες όμως μπορούν και αλλάζουν

κρυφά ακονίζουν μαχαίρια, τις σφαίρες γυαλίζουν

το μετάξι τους σφάζει, η καρδιά είναι ο στόχος

στους δρόμους φονιάδες, μπορούν κι αλωνίζουν.

Η καρδιά, το μυαλό είναι ο στόχος

η μεταμφίεση δεν είναι ο τρόμος

η μάσκα δεν είναι δειλού το μαχαίρι

είναι το χθες που ξυπνάει κι εσύ δεν το βλέπεις.