Μάνα μου Ελλάς

Κατερίνα Γερογιάννη

Ζωής αιώνων αγιοπαινεύτρα και μάνα
πώς γέννησες φως σου καθάριο
και στέργει βουνά, θάλασσες ντύνει με κύμα
και αθώα ταΐζει με μύρα τ’ αγρίμια.

Πώς γέννησες μάνα μου ‘κείνο το φως
γενιές που αναθρέφει με λόγο σοφίας
και δίνει σ’ αυτούς που δεν έχουν
άρτο και οίνο, χορτάσια στον νου.

Μάνα που αντέχεις ξανά και ξανά
τα παιδιά σου να παίζουν με ξίφη
αστυνόμους και κλέφτες στο χώμα σου πάνω
με κρίμα και αίμα ξανά να σε σφάζουν.

Μάνα, των καιρών εσύ η γεννήτρα
είναι καιρός, σταχτιά σου ξύπνα την μήτρα
να λάμψει και πάλι εκείνο το φως που πεθαίνει
να ανθίσει ξανά και να γίνει οικουμένη.