Λέξεις αδάμαστες

Βαγγέλης Γουργουλιάνης

Ω συ ο Τιτάνας, τέκνο λαμπρό της Κλυμένης και του Ιαπετού ιός,

φιλεύσπλαχνε και εύστροφε προστάτη των ανθρώπων,

τι σου ’λαχε να πάθεις από τον μέγαν, τον αγνόν, τον αέριον και φλογερόν τον Δια.

Σύ που στα δεσμά τα άθραυστα ποτέ σου δεν υπέκυψες,

που η κραταιότητα κι η δύναμή σου υπέρβαινε εκείνη των θεών.

Καλώ σε ξανά και πάλι, δεινά και δυστυχία απ’ των ανθρώπων τις ψυχές να πάρεις.

Συ που δίκαια αποστάτησες κατά του Δία,

με φλογερή καρδίαν και πνεύμα ακατανίκητο,

συ που με λέξεις αδάμαστες αντιτάθηκες στον γεννήτορα των πάντων

και που καταπάνω σου αντάρα και τρόμο εγέννησε

και πόσον άδικα πως έπασχες στο Σκύθιο βράχο δεν εβλέπαν.

Εσένα επικαλούμαι, ν’ αποδιώξεις ετούτο από τον άνθρωπο

τον πολυβασανισμένο μέσα το θεριό

που μόνο κακό ξέρει να σκορπά και εισεχώρησεν εις την ψυχή του.

Έλα και σκόρπισε νου και μυστήρια σ’ εκείνον μάθε,

αδάμαστες ν’ αφουγκραστεί ο νους του λέξεις

κι υπόσταση να λάβει ευσεβή.