Κείμενο

Το ποιητικό καφενείο, δραστηριοποιείται στα πλαίσια της ποίησης της Διεθνούς Ακαδημίας Τέχνης που στεγάζεται στον Πολυχώρο Τέχνης του Ωδείου Φουντούλη. Το τμήμα ποίησης, διοργανώνει έναν κύκλο συναντήσεων ποιητών και φίλων της ποίησης με τίτλο: ΄΄Ποιητικό Καφενείο΄΄. Οι συναντήσεις γίνονται κάθε Πέμπτη στις 8 μμ, σε μια φιλική ατμόσφαιρα στον Πολυχώρο Τέχνης ( Αντωνοπούλου 17, Βόλος), με είσοδο ελεύθερη. Στο πρόγραμμα του Ποιητικού Καφενείου και γενικότερα του τμήματος ποίησης περιλαμβάνονται: - Συζητήσεις σε θέματα ποίησης, ( τέχνες, είδη, στιχουργικές μορφές κ.α) - Αφιερώματα σε παλιούς και νέους ποιητές - Παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών - Μελοποιημένη ποίηση καθώς και άλλες ακόμη δραστηριότητες.

Τις συζητήσεις και τις εκδηλώσεις συντονίζει ο ποιητής Κυριάκος Κυτούδης, καθηγητής του Τμήματος Ποίησης του Πολυχώρου Τέχνης και της International Art Academy. « Στα πλαίσια του Ποιητικού Καφενείου, γίνεται και δημιουργική γραφή στην ποίηση με ένα θέμα…. και πολλές εκδοχές. Αυτά τα ποιήματα είναι που παρουσιάζονται σ’ αυτόν τον ιστότοπο, όπως και άλλες ακόμη δραστηριότητες του τμήματος ποίησης.

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Από κάθε άποψη αλλιώς


Κυριάκος Κυτούδης



Λένε πως δεν μπορείς να ρίξεις ξόβεργες στα άστρα
πως δεν μπορείς τον ουρανό αν θες να μαλαγρώσεις
πως απ’ το πετροβόλημα, τάχα δεν φτιάχνεις κάστρα
και τον θεός όσο κι αν θες, ποτέ δεν θ’ ανταμώσεις.

Λένε δεν βγάζει ροδαμούς που για τους πεινασμένους
ούτε νερό ή έρημος λίγο να ξεδιψάσουν
λένε πως τα μικρά παιδιά σε τόπους ξεχασμένους
τα χέρια κι αν υψώνουνε, φεγγάρια δεν θα πιάσουν.

Λένε, πως δεν μπορείς μ’ αγγέλους να έχεις συναξάρια
κι ότι ποτέ οι πεθυμιές στα ριζωτά φυτρώνουν
σ’ αυλή που δίχως λιακωτό δεν βγαίνουνε πυξάρια
κι οι ανεμώνες στο χιονιά, τάχα ότι κρυώνουν.

Κι όμως,
είδα μαλαγρωμένο ουρανό και σ’ αρμαθιά τ’ αστέρια
όσοι ανταμώσαν το θεό κάστρα φτιάχνουν με πέτρες
είδα να κόβουνε ανθούς στην άμμο με τα χέρια
κι είδα παιδιά να κουβαλούν φεγγάρια σε φαρέτρες.

Κι όμως,
είδα αγγέλους σε χαρά γιορτή και πανηγύρι
στον ίσκιο του Φθινόπωρου της πεθυμιάς ριπίδια
είδα στο δίχως λιακωτό μέλισσες με τη γύρη
και ανεμώνες το χιονιά, μ’ αγάπη και παιχνίδια.

Λένε, λένε πως είμαι τρελός
κι όμως τα είδα, ας τους να λένε.

Από κάθε άποψη, είναι αλλιώς.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου