Τα καλύτερά μας χρόνια

                       Νανά Νέστορος

Χρόνια πέτρινα,  χρυσά

Χρόνια λεπίδες, ήλιου αχτίδες

που κόβουν τη μέρα μας με μια ανάμνηση ,

καθώς λυγίζουμε πάνω απ’ τη κλεψύδρα στ’ όνειρό μας,

να βρούμε πραγματικότητα μες στον κρυφό εαυτό μας

Χρόνια μαραμένα ανθίζουν στις φλέβες μας,

με μια ανάσα τα κρύβουμε κάτω απ’ τα ματοτσίνορά μας

Χρόνια σάπια, χρόνια γλυκά

τριγυρίζουν στο στόμα μας σαν καραμέλες

Ακούμε τον ήχο τους, τρίζουν,

και άλλα γελούν μέσα μας

Χρόνια που πέφτουν σε γκρεμούς

Χρόνια που φυλάνε τις πτήσεις μας κάτω από μυστικά φτερά

Χρόνια αθάνατα

Χρόνια πεθαμένα

Χρόνια, που αναστήσαμε αυτή τη στιγμή

που η μνήμη τυλίγεται σφιχτά απ’ το δάκρυ μας

και γλιστρά να αγκιστρωθεί στο φωτεινό χαμόγελό μας

Στο καλύτερο χαμόγελό μας, μισοφέγγαρα χρόνια

Θυμάσαι τώρα πώς όλα τα χρόνια τελικά

ήταν τα καλύτερά μας χρόνια..?