Τα χρόνια της αθωότητας

              Βαγγέλης Γουργουλιάνης

Πώς να ξεχάσω τα παιδικά παιχνίδια

στα σοκάκια της γειτονιάς,
εκεί όπου πρωτοξύπνησαν τα όνειρά μου.

Πώς να ξεχάσω το καθάριο βλέμμα της Μάνας μου,
όταν μου έλεγε...'' Πάνω από σένα μόνο ο Θεός,
κάτω από σένα κανείς. ''

Πώς να ξεχάσω τις αθώες παιδικές φιλίες μου,
που μ' άφησαν γλυκά σημάδια
στο σώμα και στην ψυχή.

Πώς να ξεχάσω τις παραινέσεις της δασκάλας μου,
που πρώτη πίστεψε σε μένα... την πρώτη εκείνη μέρα,

που σ' ανακάλυψα εαυτέ μου επαναστάτη.

Πώς να ξεχάσω σαν πρωτογνώρισα τον έρωτα,
αυτόν που στις φτερούγες του μ' ανέβασε
και με ταξίδεψε στις απάτητες βουνοκορφές της ψυχής μου.

Πώς να ξεχάσω εκείνα, της αθωότητας τα χρόνια.