Bασίλης
Ακριβούσης
Ξυπνά ο ήλιος το πρωί
στου σύμπαντος το πέρα,
αντανακλά και ταιριαστός σιμώνει τα
βουνά·
με μια τροχιά περίτεχνη σαρώνει τον αέρα,
και βρίσκεται εδώ παντού, εκεί και
πουθενά.
Ζεσταίνονται οι τριανταφυλλιές, ροδίζει
και ο κρόκος,
το δυοσμαρίνι έγειρε κεφάλι ευλαβικά·
τόσες τριγύρω ομορφιές, εξαίσιος ο τόπος,
μέσα από φύλλα οι θεοί μας γνέφουν
μαγικά.
Μεμιάς κι ορθολογικά στα ουράνια
προχωράμε,
με τα μαλλιά ανέμελα, με μάτια ανοιχτά·
σημάδια τα αιώνια ήτοι ακολουθάμε,
ανώτατο μπλε αιθέριο ολόγυρα σκορπάει,
με τις αισθήσεις νιώθω το, το βλέπω
καθαρά
κι ευτυχία ανείπωτη ως νέκταρ με
μεθάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου