Από κάθε άποψη αλλιώς

Φανή Γκουτζέρη

Περνάνε οι νύχτες, κυλούν σαν σταγόνες του Αχέροντα

κι εσύ λες, πως τα ωραία πάντα τελειώνουν με τ’ αγέρι

πως τα ωραία πρόσωπα κι οι ωραίες μας στιγμές

θα γενούν βορά, στ' αδηφάγο του χρόνου το μαχαίρι.

Κι όμως λησμόνησες τον άνισο της Άνοιξης αγώνα

να φέρει πίσω τη ζωή στην οικουμένη,

την κάθε που γεννιέται αυγή απ' τις θημωνιές του ήλιου,

πως ταξιδεύει η θάλασσα στον ουρανό και επιστρέφει,

δροσίζοντάς σου την ψυχή, και το παράθυρό σου τρέφει.

Και τα κρυστάλλινα λεπτά που ανάσες περισσεύουν

και σαν αιώνες μοιάζουνε κι αγάλματα που σμίλεψαν

το μαρμαρένιο νου σου μιας ξεχασμένης ιστορίας

το γέλιο που όργωσε στο μέτωπο, ρυτίδες ευτυχίας.

Ό, τι στο δείλι μοίρασε στην πλάση μενεξέδες

και τ' αηδονιού ψιχαλιστά τραγούδια ψιθυρίζει

αθάνατό της το κλειδί ιερό της Μνημοσύνης μείνει

το χτύπημα του ρολογιού, χάνεται, λιώνει, σβήνει.

Στα μάτια κείται η ομορφιά όσο τ' ανοίγεις και κοιτάς

όσο τα κλείνεις κι ονειρεύεσαι κι όσο θυμάσαι πώς…

Από κάθε άποψη, ο χρόνος είναι αλλιώς.