Ο κόσμος που δεν έζησα ακόμα

                Κυριάκος Κυτούδης

Ο κόσμος που δεν έζησα ακόμα,

θα έχει διαβατάρηδες με που φτερά αγγέλων

θα περπατούν στις γειτονιές σαν χάνεται το γέρμα,

μάτια θα έχουν τ’ αετού καρδιάς γαλάζιο χρώμα

γαρδέλια μες τις φυλλωσιές θε να μιλούν για μέλλον

δεν θα ‘χει τέλος η ομορφιά, η αρχή δεν θα ‘χει τέρμα.

Ο κόσμος που δεν έζησα ακόμα,

δεν θα ‘χει αχνάδα στις περπατησιές των άστρων

δεν θα ‘ναι ασέληνα τα όνειρα σιμά στο μαξιλάρι,

βιγλάτορες τα μάτια μας θε στο γαλάζιο δώμα

και θα κεντούν με τον αητό στις κορυφές των κάστρων

σα θα μεριάζουν τα βουνά η καρδιά για να σαλπάρει.

Ο κόσμος που δεν έζησα ακόμα,

θα ‘χει βυζάστρες τρυφερές από γλυκά φεγγάρια

θ’ αφτιάζονται οι ουρανοί μήπως και το γιορτάσι;

μοιάζει καινούργια γέννηση με πιο ωραίο χρώμα

γάλα σαν βγαίνει τρυφερό κι αφήνει άσπρα χνάρια

κέντημα θα ‘ναι χαμηλά, και στ’ ουρανού το τάσι.

Ο κόσμος που δεν έζησα ακόμα,

θα βρέχει πάνω στις καρδιές αγάπης ψιχαλίδια

δυοσμοσταλιές θα μοιάζουνε εκείνες οι σταγόνες,

θ’ αρνεύουν τους βοριάδες τα παιδιά και θα μυρίζουν χρώμα

τα όνειρά τους θα ‘χουνε μοναχά στολίδια,

στον κόσμο που δεν έζησα ακόμα, καρδιές δεν θα ‘ναι μόνες.