Ο κόσμος που δεν έζησα ακόμα

           Βαγγέλης Γουργουλιάνης

­­Ο κόσμος που δεν έζησα ακόμα,

θα έχει την μαγεία των πετούμενων χελιδονιών,

που δεν μεριμνούνε για το αύριο

στα βασίλεια ψηλά των ουρανών.

Αγάπη θ’ αναβλύζει απ’ τις καρδιές ανθρώπων

σαν τα λευκά αρώματα από τα γιασεμιά,

δεν θα φαντάζει η ειρήνη σαν άπιαστο πια όνειρο

και της κακίας κάλπικα τα στέμματα

θα ‘χουνε φύγει για τα ξένα, μακριά.

Βασιλίδες θα κυβερνούν μ’ αγαθοσύνη

και η μαγεία όλη του κόσμου ετούτου,

θα προσκυνά εις των ανθρώπων τις ψυχές

σαν θείο βάπτισμα.

Όλα ετούτα που χάθηκαν για πάντα

στου χρόνου την κλεψύδρα, θ’ αναζητήσουν...

ξανά τη θέση τους κι απ’ τα μάτια των ανθρώπων

δάκρυα θα κυλούν χαράς...

θα γίνονται λίμνες χρυσαφένιες κι οι άνθρωποι,

εκεί θα κολυμπούν.