Για τα μάτια του αετού είναι μικρές οι μάντρες

Άννα Μαρία Τσικρικώνη Κατσαρού

Από τις φλόγες του ήλιου γεννημένος

φωτοστάλακτος  ιππότης των αιθέρων

και με νέφη κοσμικά στεφανωμένος

αρμενίζει με τους ήχους των αστέρων. 

Ηγεμόνας αετός και σκηπτροβάμων

στις άβατες του κόσμου κορυφές,

ως κόσμημα των άριων των βάθρων

σύμβολο εγένετο εις το διηνεκές.

Ώκιστος χρυσάγγελος των ουρανών,

ο βασιλιάς των οιωνών υψιπετώντας

θερίζει περνώντας ψυχές πρανών

σ’ ανατολή και δύση ακροβατώντας.

Παντεπόπτης κραταιός ο  αετός,       

αγέρωχα κι ανέμελα, τους ανέμους σκίζει

κι όλα φαντάζουν απ’ τους αιθέρες του, μικρά 

πεπερασμένα, ταπεινά στη γη που ατενίζει .

Μεγαλοπτέρυγα σκιάζει τα βουνά

                 κι οι θάλασσες μικρές λιμνούλες μοιάζουν

τα σπίτια, πέτρες φυτεμένες στη πλαγιά

κι οι μάντρες τους, στιγμές να ενταφιάζουν .