μιλώ με φως του φεγγαριού, με άσπρο περιστέρι
κι άσε το χάδι μου να ‘ρθει, πρωί να σε φιλήσει
άσε τη μέρα μου να 'ρθει, ζωή να ξημερώσει.
Κι είν' η ευχή μου άπιαστο λουλούδι μολυβένιο...
να βγεις στου δρόμου τα νερά, στις λάσπες για να παίξεις
παιδί μικρό για να 'μοιαζες, της θλίψης νεκροθάφτης
μ' ένα μπαλόνι κόκκινο, να χάριζες αγάπη.
Να 'χεις ονείρατα πολλά και σχέδια μεγάλα
να 'χεις τις τσέπες αδειανές από πληγές και λάθη,
ευχή σου δίνω μάτια μου, μονάχος να μην τρέχεις,
σιγά, αργά να περπατάς και κάποτε θα φτάσεις.
Θα φτάσεις στον προορισμό του δρόμου που σου 'τάξαν
κι αν έχεις μάτια δροσερά και την ψυχή χορτάτη,
στο υπόσχομαι, στα χέρια μου, άλλο κακό δεν θα ΄ρθει,
μήτε ποτέ σου δεν θα πιεις, άλλο φτωχό φαρμάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου