Ο δρόμος της σιωπής

                            Άννα Μαρία Τσικρικώνη Κατσαρού

                                    Πολύβουες λαλιές ρυπαίνουν τη ζωή 

βρυγμοί στιγμών και τ’ όνειρο ταράζεται    

ήχοι σπαρμένοι με μιαν άπληστη ροή

θροούν δεινά κι η μουσική ρημάζεται

στους βέβηλους αχούς ο νους σκιάζεται

από το χάος τους γεννιούνται θυμικά  

κι η σκέψη μας σαν φίδι επωάζεται  

στης σιωπής τους δρόμους ίχνη θεϊκά

Κολάσιμη ορδή σμιλεύει τη βοή

το Είναι στις συνάφειες σπαράζεται

στους ήχους που οδύρονται στην ακοή,

στους συρφετούς περί πολλά τυρβάζεται, 

μα η ψυχή σκιρτά κι αποτινάζεται 

κι από το λήθαργο ξυπνά ηρωικά

τους τόνους χαμηλώνει κι αφουγκράζεται

στης σιωπής τους δρόμους ίχνη θεϊκά

Αρχή του σύμπαντος η εύνομη Πνοή

κι απ’ τη σιγή το άγιο Φως χαράζεται

παλμός μελίρρυτος σαν ιερή χοή

στους ήσυχους ρυθμούς Του, εκθειάζεται

συνθέτει τη σοφία Του μελωδικά

κι η αρμονία της ψυχής δοξάζεται

στης σιωπής τους δρόμους ίχνη θεϊκά

Η μουσική της φύσης ενσταλάζεται

στους άρρητους τους λόγους ρέει μυστικά

και η στιγμή σεμνά  καθαγιάζεται

στης σιωπής τους δρόμους ίχνη θεϊκά.