Μάνα μου Ελλάς

Κυριάκος Κυτούδης

                        σε ελεγειακά δίστιχα

Μάνα μου φως μου εσύ ροδαμός δελφικός και Μαϊστρου

θέσφατη γεννησιμιά, τόσους αιώνες ωραίους.

Μοιάζεις στο γάλα της γέννας μα και θεϊκού ενός ίστρου

γέννησες πολιτισμό, όμως και τόσους μοιραίους.

Άνδρες σοφούς που με γνώση μας γράφουν ακόμη ιστορία

μοιάζουν αθάνατοι ναι, σ΄έναν απάνεμο χάρο.

Θάνατος μάνα δεν θα ‘βρει ποτέ πια γι’ αυτούς ευκαιρία

συ δοξασία λευκή, πάνω σ’ αιώνιο φάρο.

Μούσα πολύτροπος μοιάζεις αγάπη κι αιώνια μάνα

άσπρο μου των αστεριών, κάστρο μου του παραδείσου.

Μοιάζει για σένα το σύμπαν σαν μια παιδική μου αλάνα

που έχει να μάθει πολλά, μάνα μου μόνο μαζί σου.

Πάντοτε θα ‘σαι ο φάρος γλυκό και το φως που θα βγάζεις

μοιάζεις σταβέντο γλυκό, κι άγιο ότι ακουμπάς.

Σαν ομοούσια μνήμη μου μοιάζεις και πάντα αυγάζεις

είσαι η παντοτινή, συ ‘σαι η μάνα μου Ελλάς.