Έσσεται ήμαρ

Κατερίνα Βεργετάκη

Θα έρθει εκείνη η μέρα

που τόσο θα είν' όλα ρόδινα

τραγούδια γλυκά θ' ακούς του αέρα

και για ένα σου γέλιο, ότι είχα θα το 'δινα.

Θα έρθει η μέρα εκείνη

ποτάμια χαράς να φτιάξει το δάκρυ

στης ευτυχίας την θάλασσα που δεν έχει άκρη

βάσανα, πόνους, πληγές να ξεπλύνει.

Θα έρθει εκείνη η μέρα του χρόνου

που ο ήλιος της πλάσης φτερούγες θ' ανοίξει

κι απαλά σαν βελούδινο χάδι θ' αγγίξει

το σκοτάδι του μαύρου σου πόνου.

Της λύτρωσης θα 'ρθει η μέρα

που Αγγέλων παιάνες θα παίζει η φλογέρα,

εσύ θα ντυθείς τον λευκό σου χιτώνα

κι “Έσσεται ήμαρ” θα πεις, κάποιον χειμώνα.