Κώστας
Παρδάλης
Σαν μοιρολόι
μοναχό σαν της βροχής σταγόνα
σαν ανεμώνη πορφυρή, σ’ ατέλειωτο Χειμώνα
είναι μελάνι και γραφή σε μια σελίδα μόνη
είναι αμάραντη ψυχή σε κόσμο που πληγώνει.
Σ’ απελπισίας αγορά, είναι
αγώνας μόνος
αυτός που νοιώθει άνθρωπος κι απάντηση δεν παίρνει
και με κουράγιο αβάσταχτο κρυφά τα καταφέρνει
μα είναι βάσανο η ζωή κι ατέλειωτος ο πόνος.
Φανταστείτε λοιπόν μια ζωή δίχως δάκρυ
δίχως λέξεις πικρές κι ευχηθείτε στ’ αστέρια
ατενίστε τον ήλιο ως του κόσμου την άκρη
και χαρίστε αγάπη μ’ απλωμένα τα χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου